De Poëzieweek is gestart! Deze week draait om het thema vriendschap, maar bij Metakids geven we er onze eigen draai aan. Een draai die verder gaat dan vriendschap. Het is moeilijk om duidelijke woorden te kiezen voor onduidelijke gevoelens. Hoe is het om een kind te hebben met een metabole ziekte? Hoe is het om een kind te verliezen aan een metabole ziekte… Moeders Linda, Robbin, Jenny en Zoyra schreven in samenwerking met onze ambassadeur Suzan Hilhorst een prachtig en aangrijpend gedicht.
Ons leven samen;
pieken, dalen,
jij maakte ons gezin compleet.
Soms is het moeilijk,
die gevoelens terug te halen.
Niet langer zijn we nog compleet,
soms wél compleet verslagen.
Ze zeggen wel; het is een achtbaan,
maar van deze weet je niet,
of het hard zal gaan,
of langzaam,
hoeveel bochten er nog komen,
of waar het eindpunt is.
Zo gingen wij langs ziekenhuizen,
vol ongeloof, onzekerheid,
onacceptabel, groot verdriet.
Maar jij,
bleef vechten,
als een tijger zo sterk,
en met de kracht van een beer.
En toen de hoop verdween,
verscheen,
het overleven.
Alles zetten wij opzij,
om elke minuut van jou,
en van jouw leven,
sámen te beleven.
Nu kijk ik elke dag omhoog,
verwarm me aan jouw zonnestralen.
Van jou mochten wij leren,
over vertrouwen, hoop, geluk,
dat we ons beste leven moeten leven.
Wijsheid bracht je ons,
al was je hier maar even.
Jij maakte indruk voor een lang,
lang leven.
Een trots,
die altijd is gebleven.
Ze zeggen wel; het is een achtbaan,
je klampt je vast,
of laat juist los.
Je schreeuwt het uit,
of wacht tot het voorbij is.
Iedereen op zijn manier,
maar altijd even moedig.
Elke dag hielden wij hoop,
wilden wij jou alles geven.
Nu zijn we, ondanks deze pijn,
zo dankbaar,
dat wij, jouw ouders mogen zijn.
Met dank aan:
Linda van den Boogaart, mama van Roos, Loek ⭐️ en Hannah.
Robbin Kerkhoff, mama van Bobby.
Jenny Kluessien, mama van Jax ⭐️.
Zoyra Griffioen, mama van Suze, Tatum en Bjorn ⭐️.
Onze ambassadeur Suzan Hilhorst, mama van Nils, Sara ⭐️, Liv ⭐️ en Lev.
