27 december 2021

Twee maanden na het overlijden van onze jongste dochter Liv, kreeg ik van Zweedse vrienden een klein, houten paardje. Een Dalahäst, waarvan gezegd wordt dat hij geluk brengt in donkere tijden. Jaren stond hij hier in huis, nu is het tijd om door te geven.

Al ruim anderhalf jaar leven we van golf naar golf. Als zeilers steeds vooruitkijkend, hopende dat de hoogste golf inmiddels achter ons ligt. Toch vieren we net als vorig jaar de feestdagen in lockdown. Met minder mensen, en misschien ook minder uitbundig.

In deze niet vrijwillig gekozen stilte zie ik, naast een hoop discussie en kritiek, ook steeds meer geruisloze gebaren. Een buurman die oproept winterjassen in te zamelen. Een vrouw die met haar zoon kerstpakketjes maakt voor dakloze kinderen. Iemand die een kaartje naar een onbekende stuurt.

Het Sociaal en Cultureel Planbureau publiceerde in maart 2021 een rapport over de maatschappelijke gevolgen van corona. Kortgezegd kwam het erop neer dan mensen ten tijde van een pandemie twee kanten op kunnen: ze keren in zichzelf, of ze richten zich juist op de ander.

Laten we volgend jaar wat vaker kiezen voor het laatste. Laten we er bijvoorbeeld zijn voor al die ernstig zieke kinderen, die eigenlijk altijd in lockdown leven. Of voor de ouders die dit jaar hun kind verloren en niet eens afscheid konden nemen zoals ze wilden.

Wat wij doen met deze crisis bepalen we zelf. Na het verlies van onze dochters leerden wij dat we misschien niet altijd invloed hebben op de gebeurtenissen in ons leven, maar dat we wel zelf kunnen beslissen hoe we daarmee omgaan. De keuze is aan ons. Altijd.

Laten we in 2022 dus nog net iets harder lopen voor een ander. Belangeloos en simpel. Het hoeft niet groot te zijn; de kracht van een gebaar schuilt in de intentie, niet in de omvang. Of zoals dichter Remco Campert het schreef: “Verzet begint niet met grote woorden, maar met kleine daden.” Zet dus gewoon iets in beweging, stuur een kattenbel de wereld in.

Zo geven wij dit jaar ons Dalahäst aan een gezin dat wel wat symboliek kan gebruiken. Een rood geschilderd lichtpunt in het donker, met rechte poten en een staart. Misschien zal hij vanzelf wel achter in een kast verdwijnen, maar zijn boodschap blijft bestaan. En groeit.