Het is avond, net zeven uur geweest wanneer ik bel met het ziekenhuis. Ik zit samen met Esila op mijn schoot in haar hoog- laag bedje. Sinds februari krijgt ze elke avond een saturatiemeter om haar teentje want helaas hebben we slaapapneu mogen toevoegen aan onze groeiende lijst van gezondheidsklachten door haar metabole ziekte.